ตะกรุด 'หลวงปู่ศุข' วัดปากคลองมะขามเฒ่า ขนาด 2.6 นิ้ว มีใบรับประกันพระแท้ของสมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทยให้ด้วยครับ แท้สบายใจห่ายห่วง
ตะกรุดหลวงปู่ศุข (พระครูวิมลคุณากร) วัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท ตามประวัติท่านจะทำตะกรุดใต้น้ำ ในวันเพ็ญเดือน ๑๒ ของทุกปี หากปีไหนตรงกับ วันเสาร์ ยิ่งดียิ่งแกร่ง เพราะเป็นวันแข็ง โดยท่านจะระเบิดน้ำลงไปนั่งบริกรรมจุดเทียนใต้น้ำ ลงไปจารตะกรุดในน้ำ
เมื่อท่านจารเสร็จแล้ว จะปล่อยตะกรุดให้ลอยขึ้นมาเหนือน้ำ ตะกรุดดอกไหนไม่ลอยขึ้นมา เป็นอันใช้ไม่ได้ และตัวท่านจะตามขึ้นมาจากน้ำ โดยร่างกายของท่าน ตลอดจนสบงจีวรที่ท่านสวมใส่ จะไม่เปียกน้ำแต่ประการใด

ขั้นตอนการทำแผ่นตะกรุดของหลวงปู่ศุข นับเป็นตำราที่แปลกไม่เหมือนใคร กล่าวคือ ขั้นแรก ต้องเคี่ยวตะกั่วนมกับปรอท ในกระเพาะควายเผือก เป็นเวลาถึง ๗ วัน ๗ คืน ที่ใต้ถุนกุฏิของท่าน
โดยท่านจะควบคุมการเคี่ยวตะกั่วด้วยตัวท่านเองเสมอ ถึงกับบางครั้งท่านลงมือเคี่ยวตะกั่วด้วยตัวเองก็มีอยู่บ่อยๆ 

เสร็จแล้ว ท่านจะนำตะกั่วเหลวนั้นมาเทลงบนสมุดข่อย เมื่อตะกั่วเย็นตัวลงแล้ว ก็จะนำไปตีแผ่ออก แล้วตัดตามขนาดที่ต้องการ คือ ๑ นิ้ว ๑.๕ นิ้ว ๒ นิ้ว ๒.๕ นิ้ว ๓ นิ้ว ๔ นิ้ว จนถึง ๖ นิ้ว (ที่ยาวกว่านี้ก็อาจจะมี แต่ผู้เขียนยังไม่เคยพบเห็น จึงไม่กล้ายืนยัน)

ขั้นตอนต่อไป คือ เตรียมพร้อมสำหรับการลงจารอักขระบนแผ่นตะกั่ว เพื่อทำตะกรุด โดยการดำไปลงจารใต้น้ำดังกล่าว

จึงนับได้ว่า ตะกรุดหลวงปู่ศุข เป็นตำราที่ยากจะหาพระเกจิอาจารย์ท่านใดมาเสมอเหมือนได้ จึงไม่ต้องสงสัยว่า ทำไมทุกวันนี้ ตะกรุดของท่านจึงมีการซื้อขายกันในราคาที่แสนแพง
หลวงปู่ศุข ละสังขารเมื่อปลายปี ๒๔๖๖ นับถึงวันนี้ (พ.ศ.๒๕๕๒) ตะกรุดของท่านมีอายุการสร้างเกือบ ๑๐๐ ปี นับว่าเป็นตะกรุดที่มีความเก่ามากพอสมควร

คาถาอาราธนาพระเครื่อง และตะกรุดหลวงปู่ศุข : ตั้งนะโม ๓ จบ : อิติอะระหังสุคะโต เกสโรนามะเต ประสิทธิเม อิหิอะโห นะโมพุทธายะ

คาถาหลวงปู่ศุข : สัตถาเทวะมนุสสานัง พุทธโธภะคะวาติ มะอะอุ
หลวงปู่ศุข เป็นผู้ที่มีพื้นฐานแก่กล้าในการศึกษาพระเวทอาคมต่างๆ โดยท่านมีจิตใจที่แน่วแน่ มุ่งปฏิบัติอย่างจริงจัง จนเกิดพลังจิตที่กล้าแข็งเป็นอย่างยิ่ง กสิณที่ฝึกประกอบด้วย อาโปกสิณ เตโชกสิณ วาโยกสิณ ปฐวีกสิณ อันเป็นธาตุทั้งสี่ คือ ดิน น้ำ ลม และไฟ จนสามารถแยกธาตุได้ด้วยความชำนาญ

สำหรับประวัติของ หลวงปู่ศุข เกสโร ท่านเกิดเมื่อวันจันทร์ เดือน ๔ ขึ้น ๘ ค่ำ ปีวอก พ.ศ.๒๓๙๐ ในรัชสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ ณ บ้านข้างวัดปากคลองมะขามเฒ่า อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท

ท่านเป็นบุตรของนายน่วม และนางทองดี เกศเวชสุรยา โดยท่านเป็นบุตรชายคนโต มีพี่น้องต่อมาอีก ๘ คน ครอบครัวเป็นชาวไร่ พออายุได้ ๗ ขวบ บิดามารดาได้นำไปฝากกับพระอาจารย์ ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า (เดิมชื่อว่า วัดอู่ทอง ปากคลองมะขามเฒ่า) เพื่อเล่าเรียนหนังสือไทย และอักขระขอม

การเล่าเรียนของท่านอยู่ในเกณฑ์ดี จนมีความเชี่ยวชาญ และแตกฉานในวิชาการต่างๆ เป็นอย่างดี 
จนกระทั่งอายุได้ ๑๘ ปี ท่านได้อำลาวัดออกไปท่องเที่ยว หาประสบการณ์อยู่พักหนึ่ง และเมื่ออายุได้ ๒๐ ปี ก็หวนกลับไปอุปสมบท เป็นพระภิกษุที่วัดโพธิ์ทองล่าง โดยมี อาจารย์เชย จันทสิริ เจ้าอาวาส เป็นพระอุปัชฌาย์

เมื่อบวชแล้วก็ได้ศึกษาพระธรรมวินัย จนบังเกิดความศรัทธาดื่มด่ำในรสพระธรรม รอบรู้ในพระไตรปิฎก และเชี่ยวชาญทางวิปัสสนากรรมฐาน

ด้วยเหตุที่ท่านเป็นผู้แตกฉานในภาษา และอักขระเลขยันต์มาก่อน จึงทำให้ท่านก้าวสู่โลกของไสยเวท และคาถาอาคมได้โดยง่าย มีพระอาจารย์เชยซึ่ง เป็นผู้แก่กล้าทางพุทธาคม เป็นอาจารย์สอนวิชาวิปัสสนากรรมฐาน การทำสมาธิจิตเพ่งกสิณจนแตกฉาน และความเชี่ยวชาญในพระเวทอาคมทุกด้าน

ความรู้วิชาอาคมต่างๆ ของหลวงปู่ศุข กล่าวกันว่า ท่านสามารถปฏิบัติจนเห็นผลได้อย่างจริงจัง ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของการผูกหุ่นพยนต์ เสกใบมะขาม เป็นตัวต่อตัวแตน เสกให้คนเป็นจระเข้ เสกหัวปลีให้เป็นกระต่าย ระเบิดน้ำลงไปนั่งบริกรรม ทำตะกรุดโดยจีวรไม่เปียก

ซึ่งล้วนแต่เป็นพระเวทขั้นสูง แม้แต่ "เสด็จเตี่ย" เสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระบิดาแห่งกองทัพเรือไทย ยังประจักษ์ด้วยตัวพระองค์เองมาแล้ว และถึงกับขอถวายพระองค์เป็นศิษย์หลวงปู่ศุข จนมีความผูกพันมาโดยตลอด เสมือนบิดากับบุตร

แต่เป็นที่น่าเสียดาย ที่เสด็จในกรมหลวงชุมพรฯ สิ้นพระชนม์ในขณะที่ยังมีพระชนมายุเพียง ๔๔ พรรษา (เมื่อวันที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๔๖๖) ยังความโศกเศร้ามาสู่ทุกฝ่าย รวมทั้งหลวงปู่ศุข เมื่อท่านทราบข่าวถึงกับน้ำตาคลอ และนั่งนิ่งประหนึ่งว่า เป็นการปลงอย่างหนัก กับวัฏสังขาร หรือสังขารที่ไม่เทียงแท้

และในปลายปี ๒๔๖๖ หลวงปู่ศุขก็ได้มรณภาพลงด้วยโรคชรา สิริรวมอายุได้ ๗๖ ปี

"อนุวัต บูรณสัจจะ (วัต ท่าพระจันทร์)"

อานุภาพ..ตะกรุดตะกั่วดำ "หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า"ทำถวายเสด็จเตี่ย..โยนลงในแม่น้ำ พอดำลงไปหา ตะกรุดเข้ามาสวมคอเอง.. 
หลวงปู่ศุขทำตะกรุดตะกั่วดำ ถวายกรมหลวงชุมพรฯ


เรื่องอภินิหารของหลวงปู่ศุขนี้ มีเรื่องเล่าต่อกันมา ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเหลือเชื่อซึ่งไม่มีทางพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ได้เลย เดิมทีเดียวข้าพเจ้าคิดว่าจะไม่เขียนถึงเรื่องเหล่านี้ แต่ถูกขอร้องจากหลายท่านที่สนใจในชีวประวัติของหลวงปู่ศุข ให้บันทึกไว้ ส่วนเรื่องใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อนั้น ขอให้เป็นเรื่องของแต่ละบุคคลไป

เรื่องนี้หลวงพ่อเจริญ ธมฺมถิโร เป็นผู้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังเมื่อวันที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๐๘ ดังนี้
ตะกรุดนี้ทำจากตะกั่วดำ ดอกค่อนข้างใหญ่ กรมหลวงชุมพรฯ เป็นผู้ขอให้ท่านทำ ท่านก็รับปากและสั่งว่าให้ไปรับวันรุ่งขึ้น

วันรุ่งขึ้นกรมหลวงชุมพรฯ ได้ไปขอตะกรุด ท่านบอกว่าโยนตะกรุดลงไปในแม่น้ำหน้าวัด แล้วจึงนำกรมหลวงชุมพรฯ ไปที่หน้าวัด ตรงที่ท่านได้โยนตะกรุดลงไป
กรมหลวงชุมพรฯ ทรงเรียกทหารที่มาด้วย ถามหาผู้อาสาสมัครลงไปงม มีทหารรับอาสาสมัครหลายคน แต่หลวงปู่ศุขบอกคนเดียวก็พอ พอทหารผู้นั้นดำลงไปในน้ำ ตะกรุดนั้นก็มาสวมคอทหารผู้นั้นทันที เมื่อทหารขึ้นมาจากน้ำแล้ว กรมหลวงชุมพรฯ ได้ถามหลวงปู่ศุขว่าจะลองได้หรือไม่ ท่านตอบว่าลองได้ กรมหลวงชุมพรฯ จึงทดลองยิงดู ปรากฏว่ายิงไม่ออก

ผู้บันทึก นายแพทย์สำนวน ปาลวัฒน์วิไชย

จากหนังสือประวัติท่านพระครูวิมลคุณากร ( ศุข ) วัดปากคลองมะขามเฒ่า ตำบลมะขามเฒ่า อำเภอวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท