ลูกอมเนื้อว่าน ๒๔๙๗ ของพระอาจารย์ทิม วัดช้างให้

‘ลูกอม’เนื้อว่าน ๒๔๙๗ของ...พระอาจารย์ทิมวัดช้างให้ : ปกิณกะ พระเครื่อง โดยวิจิตร ปิยะศิริโสฬส (แพะ สงขลา)

จากเรื่องเล่าขานต่อๆ กันมานานปีว่า พระอาจารย์ทิม ธมฺมธโร อดีตเจ้าอาวาสวัดช้างให้ ได้ฝัน (นิมิต) เห็น หลวงพ่อทวด เหยียบน้ำทะเลจืด เดินออกมาจาก เขื่อนหลวงพ่อทวด (สถูปเจดีย์) พร้อมทั้งได้พาท่านไปชี้ให้ดูหลักเขตวัดช้างให้ เนื่องจากวัดได้ถูกปล่อยให้ร้างมานานนับร้อยปี จึงไม่มีใครทราบหรือจดจำอาณาเขตที่แน่นอนของวัดช้างให้ได้อย่างถูกต้อง 

หลังจากนั้น พระอาจารย์ทิม ได้นึกสนุกจึงเก็บเอาเศษเทียนไข ที่เหลือจากชาวบ้านจุดบูชาหลวงพ่อทวดในสถูป มาคลึงเป็นก้อนกลมๆ คล้ายลูกอมแล้วแจกให้ลูกศิษย์วัดโดยไม่ได้มีความหมายแต่อย่างใด 

ลูกศิษย์วัดได้อมลูกอมเทียนดังกล่าวไว้ในปาก ปรากฏว่าทุกคนได้รับความปลอดภัยจากสัตว์ร้ายต่างๆ อาทิ แมงป่อง ตะขาบ รวมทั้งงูต่างๆ ที่มีอยู่ในบริเวณรอบวัด ซึ่งมักจะทำร้ายชาวบ้านอยู่เสมอๆ ต่อมาได้มีผู้นำ ลูกอมนี้ไปทดลองตีรันฟันแทงกันด้วยมีดพร้า แต่ไม่เข้า เป็นที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก เมื่อพระอาจารย์ทิมได้ทราบเรื่องดังกล่าว จึงสั่งห้ามมิให้มีการทดลองกันอีก...นี่เป็นที่มาของ ลูกอมพระอาจารย์ทิม ที่ผู้คนได้รู้จักกันเป็นครั้งแรก 

ขณะเดียวกัน มีเรื่องเล่ากันว่า ชาวบ้านที่โดนคุณไสย ญาติพี่น้องได้พามาหา พระอาจารย์ทิม ด้วยความเมตตาของพระอาจารย์ทิม จึงได้ให้ความช่วยเหลือผู้ที่โดนคุณไสยทุกคน จนหายขาดหมดทั่วถ้วนหน้า พร้อมกับได้มอบ ลูกอม เนื้อดินกากยายักษ์ผสมว่าน ๑๐๘ ชนิด ชนิดเดียวกับที่สร้าง พระเครื่องหลวงพ่อทวด ปี ๒๔๙๗ ให้ทุกคนที่ท่านรักษาหาย ไม่เลือกว่าเป็นพี่น้องไทยพุทธ หรือพี่น้องไทยมุสลิม สามารถพกพาลูกอมนี้ได้ เพราะมิได้เป็นรูปพระทางศาสนาพุทธ แต่ด้วยความเชื่อว่า ลูกอมดังกล่าวสามารถปกป้องเภทภัยร้ายได้ โดยไม่ขัดกับหลักของศาสนาอิสลาม 

ปรากฏว่าคนที่ได้รับมอบลูกอมดังกล่าว ไม่มีใครโดนคุณไสยกันอีก จนชาวบ้านเรียกลูกอมเนื้อว่านนี้ว่า “ลูกอมรักษาคนบ้า” 

ผู้เขียนสันนิษฐานว่า เมื่อครั้งที่มีการจัดสร้างพระเครื่องหลวงพ่อทวดขึ้นเป็นครั้งแรก ปี ๒๔๙๗ ด้วยเนื้อดินกากยายักษ์ผสมว่าน ๑๐๘ ชนิด ตามที่ได้ขออนุญาตต่อองค์สมเด็จหลวงพ่อทวดว่าจะสร้างให้ครบ ๘๔,๐๐๐ องค์ ตามจำนวนพระธรรมขันธ์ แต่เนื่องจากมีเวลาอันจำกัด ใกล้ได้ฤกษ์ปลุกเสกพระเครื่องรุ่นนี้เสียก่อน จึงสร้างได้เพียง ๖๔,๐๐๐ องค์ 

หลังจากพิธีพุทธาภิเษกปลุกเสกพระเครื่องหลวงพ่อทวด เนื้อว่าน ปี ๒๔๙๗ ผ่านไปแล้ว ปรากฏว่ามีเม็ดแร่กิมเซียว และเนื้อดินกากยายักษ์ผสมว่าน ๑๐๘ ชนิด เหลืออีกมาก พระอาจารย์ทิมจึงได้นำเนื้อดินกากยายักษ์ผสมว่าน ๑๐๘ ชนิด ที่เหลือนี้ปั้นเป็น ลูกอม ขึ้น เพื่อแจกจ่ายให้ทั้งคนไทยพุทธและพี่น้องไทยอิสลามละแวกวัดโดยทั่วกัน 

ผู้เขียนได้ส่องดู “ลูกอมเนื้อว่าน" ด้วยกล้องขยาย ปรากฏว่าแต่ละเม็ดมีมวลสารที่เห็นได้ชัดเจนทุกเม็ด เหมือนกับ พระหลวงพ่อทวด เนื้อว่าน ปี ๒๔๙๗ ทุกประการ ซึ่งประกอบไปด้วยเม็ดดำ เม็ดแดง (สีอิฐเผา) เม็ดขาว และ เม็ดแร่กิมเซียว ปรากฏให้เห็นในลูกอมเนื้อว่านนี้ทุกเม็ด

เมื่อสันนิษฐานถึงการปั้นลูกอมเนื้อว่านดังกล่าว พอจะอนุมานได้ว่า คงจะปั้นเป็นก้อนกลมๆ คล้ายๆ กับการปั้นขนมอี๋ มวลสารทั้งหมดในขณะนั้นก็ยังเปียก และมี น้ำยางว่าน อยู่ (เพราะเป็น ว่านเป็น คือว่านที่ไม่ได้ผ่านการตากแห้งมาก่อน) ขณะเดียวกัน การจะปั้นให้เนื้อว่านเกาะเป็นก้อนกลมจะต้องเคล้าคลึงเน้นให้เป็นเนื้อเดียวกันก่อน แล้วหยิบเนื้อว่านพอประมาณมาวางบนฝ่ามือคลึงให้เป็นก้อนกลม น้ำยางว่านก็จะอยู่ที่ผิวรอบนอก ทำให้ลูกอมมีน้ำยางว่านเคลือบที่ผิวนอก ลักษณะคล้ายกล้วยฉาบน้ำตาลบางๆ (ซึ่งของปลอมไม่มีน้ำยางว่านนี้ เพราะทำด้วยว่านตากแห้ง หรือ “ว่านตาย”) 

นอกจากนี้ ได้พิจารณาถึงความแห้ง ความเก่า อายุ ของลูกอมเนื้อว่านดังกล่าว ปรากฏว่ามีความแห้งเก่าให้เห็นอย่างชัดเจน และยังมีความแข็งมากอีกด้วย โดยผู้เขียนทดลองปล่อยจากความสูงพอสมควรให้ตกลงบนกระจก ปรากฏว่าไม่แตกสลาย มีเสียงขณะกระทบกระจกดังโป๊ก คล้ายหินกระทบกระจก แสดงว่าเนื้อว่านจับตัวกันจนแข็งมาก

ทั้งหมดนี้ เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนเท่านั้น ท่านผู้อ่านอาจจะมีความคิดเห็นแตกต่างไปจากนี้ก็ได้...ขอขอบพระคุณ