พระอาจารย์วัฒน์ หรือหลวงพ่อวัฒน์ วัดชมพูพนัส(วัดนอก) อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นพระเกจิอาจารย์ยุคเก่า ที่เก่งชนิดหาตัวจับยากที่สุด แล้วเป็นเรื่องที่แปลกแต่เป็นความจริงอยู่เรื่องหนึ่งว่า "คนดุ พระดี" คือหมายความว่าหากเป็นที่แห่งใดก็ตามที่ชาวบ้านส่วนใหญ่เป็นคนดุหรือดงนักเลง พระเกจิอาจารย์ที่จะสามารถอยู่ได้ในสถานที่แห่งนั้นจะต้องเก่งมากเอาจริง ๆ และจะต้องทำให้ชาวบ้านเห็นในคุณวิเศษได้กันจะจะ ถึงจะเรียกความศรัทธาให้ชาวบ้านยอมรับและอยู่ในสถานที่แห่งนั้นได้ เพราะเหตุนี้วัตถุมงคลของพระเกจิอาจารย์โดยเฉพาะของหลวงพ่อวัฒน์จึงมักจะตกอยู่ในท้องถิ่นกันเสียมากใครมีก็ไม่อยากเอาออกมาปล่อย เมื่อคนที่รู้ประวัติแล้วก็ล้วนแต่ศรัทธาอยากจะได้ไว้บูชากันทุกคน สำหรับอำเภอไชยา แต่ก่อนถือได้ว่าเป็นดงนักเลงแดนคนดุ กิตติศัพท์เรื่องนี้เป็นที่ทราบกันดีของทางภาคใต้ ไม่ใช่ว่าจะสร้างความศรัทธาให้มีแก่ชาวบ้านเท่านั้นแต่ยังต้องสร้างความศรัทธาและสยบพวกนักเลงหรือพวกไอ้เสือได้เลย บางครั้งเมื่อสร้างวัตถุมงคลแล้วแม้จะไม่มีใครกล้าท้าลอง แต่ด้วยความมั่นใจในตัวเองท่านก็จะเป็นผู้ท้าให้ชาวบ้านเขาลองกันเอง หลวงพ่อวัฒน์ท่านก็มีดีเหมือนกันเมื่อตอนที่หลวงพ่อวัฒน์ลงไปทำการเททองพระเครื่องนั้น เป็นการเททองแบบโบราณ เมื่อเททองเสร็จขณะที่รอให้โลหะในเบ้าเย็นเพื่อจะเตรียมทุบเบ้า และตัดเอาพระเครื่องออกจากแกนชนวนนั้นหลวงพ่อวัฒน์ได้พูดกับชาวบ้านที่มาดูการสร้างพระเครื่องว่า "ใครมีปืนลองเอายิงไปที่เบ้าทีซิ" แต่ไม่มีใครกล้ายิงต่อหน้าท่าน แต่พอท่านเดินขึ้นกุฏิไปแล้ว ก็มีชาวบ้านคนหนึ่งกลับไปเอาปืนจากที่บ้านมาถึงก็ยกขึ้นยิงไปที่เบ้าโลหะทันที ปรากฏว่ายิงไม่ออกแม้แต่สักนัดเดียว พระเครื่องของหลวงพ่อวัฒน์ ซึ่งก็เป็นรูปเหมือนของท่านนี้ที่แม้ว่าจะยังไม่นำมาทำพิธีปลุกเสก เป็นแค่พระเครื่องที่เททองอยู่ในเบ้า แต่ที่ยิงไม่ออกก็เพราะว่าโลหะที่ท่านนำมาหลอมนั้นท่านเก็บเอาโลหะศักดิ์สสิทธิ์หลายอย่างมาเป็นชนวน และท่านยังได้ลงอักขระในแผ่นโลหะอีกเป็นจำนวนมากรวมลงไปด้วยตอนพิธีเททองท่านก็ลงไปจับสายสิญจนบริกรรมคาถาปลุกเสกไปขั้นตอนหนึ่งแล้วพระเครื่องของท่านจึงมีคุณวิเศษตั้งแต่อยู่ในเบ้าแล้ว ครั้งเมื่อนำมาปลุกเสกจะยิ่งมีคุณวิเศษมากขึ้นอีกแค่ไหน สำหรับปีที่สร้างพระเครื่องหรือรูปเหมือนหลวงพ่อวัฒน์นั้น ประมาณปี พ.ศ. 2485 รูปเหมือนของท่านแบ่งออกเป็น 2 พิมพ์ คือพิมพ์ใหญ่กับพิมพ์เล็ก เป็นรูปเหมือนท่านนั่งแบบมารวิชัย พิมพ์ใหญ่จะนั่งเอามือซ้ายวางบนตักแล้วมือขวาจับพาดที่เข่า ส่วนพิมพ์เล็กจะวางมือกลับกัน คือมือขวาวางบนตัก ส่วนมือซ้ายวางพาดที่เข่า ส่วนกระแสวรรณะของเนื้อโลหะมี 2 กระแส คือ เป็น "สัมฤทธิ์เงิน" กับทองผสม แบบที่เรียกว่า "ลงหิน" เป็นรูปเหมือนที่สร้างแบบหล่อโบราณ พิมพ์และรายละเอียดจึงดูไม่ค่อยสวยงาม พื้นผิวก็มีลักษณะขรุขระไม่เรียบ แต่ประสบการณ์ฉกาจฉกรรจ์ทีเดียว ความนิยมในความศักดิ์สิสทธิ์ของรูปเหมือนหลวงพ่อวัฒน์มีมากยิ่ง พระเครื่องของท่านสร้างแบบเททองหล่อโบราณ เมื่อตัดเอาองค์พระออกจากแกนชนวนแล้ว ก็จะเหลือเดือยเป็นก้านชนวนอยู่ด้านล่าง แต่กลับไม่ค่อยพบเห็นว่ารูปเหมือนของท่านมีก้านชนวนยาว ๆ เลย เพราะโดนชาวบ้านตัดแบ่งหรือขายกันหมด บางองค์ตัดเสียจนเรียบกับฐานเลย ก็เหมือนกับพระชัยวัฒน์ของหลวงพ่อสุทธิ วัดหนองหวาย ที่ก้านชนวนด้านล่างเขาก็ซื้อ-ขายกัน วัตถุมงคลทางภาคใต้โดยเฉพาะรุ่น เก่า ๆ แล้ว ล้วนแต่มีความศักดิ์สิทธิ์น่าใช้กันทั้งนั้น และก็มีความลึกลับควรค่าแก่การศึกษาเป็นอย่างยิ่งด้วยท่านเป็นพระรูปเดียวในประเทศก็ว่าใด้ที่นั่งสมาธิในขณะที่ละสังขาร