พระพุทธชินราชใบมะยม ส่วนใหญ่ที่พบมักจะเป็นพระเนื้อชิน มีทั้งแบบชินเงินปรอทขาว, สนิมดำ สนิมแดง และเนื้อดิน(มีน้อยกว่าเนื้อชินมาก) มีขึ้นในหลายจังหวัด ทั้งพิษณุโลก, สุโขทัย, อยุธยาฯ กรุวัดอรัญญิก (กรุลั่นทม) เป็นกรุพระดังในจังหวัดพิษณุโลก แตกกรุออกมาครั้งแรกเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๔๕๐กว่า โดยฝีมือของขบวนการลักลอบขุด จวบจนกระทั่งถึงพ.ศ.๒๔๙๖ จึงได้มีการเปิดกรุอย่างเป็นทางการขึ้น ซึ่งมีจำนวนพิมพ์มากกว่า ๑๐ พิมพ์ มีทั้งเนื้อดินและเนื้อชิน เช่น ซุ้มคอระฆัง, ซุ้มปรกโพธิ์ ซุ้มชินราชใบตำลึง(หรือกนกเครือวัลย์) พิมพ์เปิดโลก, พิมพ์นางท่ามะปราง, พิมพ์ชินราชใบเสมา, พิมพ์นางแขนอ่อน, พิมพ์นางพญาคล้ายผงสุพรรณ และพิมพ์ชินราชใบมะยม(เล็กสุด) สันนิษฐานว่าพระกรุนี้ น่าจะแบ่งสมัยการสร้างออกเป็น 2 รุ่น คือ ประเภทเนื้อดิน น่าจะสร้างในสมัยกรุงสุโขทัย ทั้งนี้เนื่องจากลักษณะศิลปะของพระเมืองพิษณุโลกเนื้อดิน นั้นมีส่วนคล้ายกับของสุโขทัย ทั้งในแบบเนื้อหามวลสาร พิมพ์ทรง อายุการสร้างเมืองก็อยู่ในช่วงสมัยกรุงสุโขทัยเป็นราชธานี ซึ่งเมือง

พิษณุโลก ก็มีฐานะเป็นเมืองลูกหลวงในสมัยนั้น ประเภทพระเนื้อชิน น่าจะสร้างในราวสมัยกรุงศรีอยุธยา เพราะศิลปะพิมพ์ทรงและเนื้อหานั้น ใกล้เคียงกันกับพระของกรุวัดราชบูรณะ, วัดพระศรีสรรเพ็ชร และวัดอื่นๆ ในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.

 

สำหรับองค์นี้เป็นพระเนื้อดิน ที่มีความสวยงามเป็นพิเศษ พิมพ์ทรงคมชัด ติดหน้าตาชัดเจน เนื้อหาจัดจ้านสุดยอด ฟร์อมใหญ่ปีกกว้าง ดูง่ายดีงามระดับประกวดล่ารางวัล สภาพสวยๆ แบบนี้หาได้ยากมากๆ ใช้บูชาแทนพระชินราชใบเสมาได้เลยครับ.

(ขอขอบคุณ : ข้อมูลบางส่วนที่ได้คัดลอกมาจาก saranugrom.pra.com)