คิดมาหลายวันว่าจะเขียนดีหรือไม่

อ่านแล้วก็พยายามจะเข้าใจ

บางครั้งคนเราก็หาที่ยืนไม่ง่ายเหมือนกัน

ไม่ไปก็รู้สึกไม่เปิดตัวเอง

ไปแล้วก็มีหลายมุมไห้คิด

ช่วยบอกทีครับว่าจะให้ทำตัวแบบไหน

(ท่านที่เขียนบทความนี้ผมอ่านตลอด ที่ผ่านมาท่านเขียนอะไรแล้วสะท้อนความจริงออกเยอะผมถือว่าดีมากๆครับ)

ขอบคุณครับ ผมบอกตรงๆว่า ผมชอบจุดยืนของเฮียมาก มาร่วมงานส่งประกวดบ้าง  เอาพระมาร่วมจัดแสดงบ้าง การนำเอาพระมาส่ง เป็นการนำมาช่วยงาน มาร่วมงาน ตอนเสร็จงาน ผมยังไปยืนดูช่อพระกริ่งอรหังที่เฮียเอามาส่งอยู่เลยครับ เห็นเฮียบอกว่า เนี่ยติดชมเชย แล้วก่อยิ้ม แค่นั้นจบ

การเล่นมันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าคำว่า เล่น และสะสมหรอกครับ อย่างมากก็อาจเล่นอย่างจริงจังเท่านั้น ปัญหาคือบางคนมันเอาเป็นเอาตาย อินกับสิิ่งเหล่านี้มากจนเกินไป จนไม่รู้ตัวเท่านั้นเองครับ 

และจุดยืนของการเล่นสั้นๆ ง่ายๆ คือ เล่นพระแท้ พระตามมาตรฐานสากล เท่านั้นน่าจะเพียงพอแล้วครับ