หากกล่าวถึงพระชุดประสบการณ์ของท่านครูบาเจ้าอินสม สุมโน ที่เป็นที่กล่าวถึงของคนท้องที่อำเภอพร้าวในยุคไกลปืนเที่ยง ทุกคนในยุคนั้นต่างพูดถึงพระผงข้าวเย็น ซึ่งส่วนประกอบที่ขาดไม่ได้ของพระผงยุคแรกของท่านครูบาเจ้าอินสม คือข้าวก้นบาตรที่ท่านฉันเหลือและเกศาของท่านครูบาเจ้าอินสม การสร้างพระในยุคนั้นจัดสร้างโดยชาวบ้านและผู้ที่ศรัทธาจัดหาพิมพ์กันแบบง่ายๆ โดยส่วนใหญ่พระที่ใช้ทำพิมพ์คือพระสกุลลำพูน เช่น พระรอด พระคง พระลบ เป็นต้น โดยทำแม่พิมพ์ดินเหนียวแล้วใช้มวลสารที่ผสมกดเป็นพิมพืพระขึ้นมาแล้วนำไปให้ครูบาท่านปลุกเสกให้ นำออกแจกจ่ายให้แก่ผู้ที่เคารพศรัทธาได้นำไปสักการะบูชา  ผู้คนที่นำไปใช้บางรายเกิดเหตไม่คาดคิดเกี่ยวกับเรื่องปืนหรือของมีคม ต่างรอดพ้นเหตการณ์ที่ร้ายๆมาได้ ต่างพูดถึงพุทธคุณของข้าวเย็น ( ข้าวที่ท่านฉันเหลือ ) ที่ท่านครูบาท่านเมตตาเสกให้ใช้ทำมวลสารหลักในการจัดสร้างพระแต่ละครั้ง นับแต่นั้นมาชื่อของพระผงข้าวเย็นจึงเป็นที่แสวงหาของลูกศิษย์ท่านครูบาเจ้าอินสม องค์นี้เป็นพระผงข้าวเย็นพิมพ์พระคงยุคต้นฝีมือชาวบ้าน ซึ่งส่วนผสมหลักมี ผงข้าวเย็น( ข้าวก้นบาตร)  เกศาท่านครูบาเจ้าอินสม สุมโน และว่านมงคล 108 โดยใช้น้ำผึ้งและยางรักเป็นตัวประสาน พระผงข้าวเย็นพิมพ์พระคงเป็นอีกพิมพ์ที่หาชมได้ยากเพราะด้วยอายุการสร้างและจำนวนพระที่น้อยจึงมีบางส่วนชำรุด พระผงข้าวเย็นพิมพ์พระคงองค์สวยสมบูรณ์แบบนี้หายากมากครับ