เป็นพระเนื้อดินไม่กี่องค์ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต พระองค์นี้ยืมเขามาถ่ายรูป แล้วดันอยู่ด้วยกันนานไปหน่อย พอถึงตอนต้องคืนเจ้าของตัวผมเกิดดันหวงเลยไม่คืนเสียซะงั้น สรุปได้เป็นหนี้อีกก้อน เหอ เหอ

     ปรกเขาสพรึงนี้นานๆได้พบเห็นที อ่านในประวัติท่านว่าพระที่ขึ้นมาล้วนแตกหักชำรุดไปเสียเป็นส่วนใหญ่ ผมก็นึกสงสัย พระองค์หนาเป็นเซ็นต์ทำไมชำรุดไปหมด เนื้อพระก็แกร่งเป็นอิฐเป็นหิน สงสัยตอนเจดีย์บันจุพังครืนลงมากระมังก็เลยไปทับไปบี้เสียปี้ป่น หรือบรรจุกรุไม่ดีหรือเปล่า หรืออะไรต่อมิอะไรก็ได้แต่คิดเอาเองไปเรื่อยเพราะไม่ได้ไปอยู่ในเหตุการณ์

     เมื่อสักหลายเดือนก่อนขอทำเรื่องขึ้นไปบนเขาสรึงกับน้องของน้องเขยที่เป็นผู้ดูแลค่ายทหารที่ลพบุรี เพราะเขาสพึงอยู่ในเขตทหาร บอกเขาไปว่าขอขึ้นไปถ่ายรูปที่ "เขาสพึงหน่อยนะ" เขางง บอกสพรึงไหนไม่เคยได้ยิน หลายวันต่อมาเขาบอก ตอนนี้รู้แล้วว่าเขาสพรึงที่ผมพูดถึงคือ เขาเอราวรรณ ต้องไปถามคนเฒ่าคนแก่เอาแน่ะถึงจะรู้จัก ถามคนรุ่นหลังๆไม่มีใครรู้หรอก อากาศหนาวๆอย่างนี้น่าขึ้นเขาไปถ่ายรูปจัง.....

     พระพิมพ์นี้ลักษณะการนั่งการวางแขน ลักษณะทางกายวิภาคทั่วไป และลักษณะของนาคปรกเหมือนกันกับเทวรูปหินทรายในพิพิธภัณฑ์ หรือที่เห็นเป็นซากปรักหักพังที่วัดพระศรีฯ เป็นพระที่มีความคลาสสิคระดับขึ้นหิ้งไม่น้อยหน้าพระพิมพ์อื่นๆในเมืองลพบุรีเลยนั่นเทียว

     นานๆเข้ามาขอเขียนมากหน่อยครับ ถ้าไม่เปิดเน็ตเพื่อส่งเมล์ให้คุณพลร้อยเอ็ด ก็คงไม่ได้เข้ามาในดูเว็บแน่.....

     มีเพื่อนๆถามถึงหนังสือ the Art of Siam ตอนนี้ไม่รู้จริงๆครับว่าจะออกเมื่อไร เพราะผมดันออกจากหนังสือมาก่อน ถ้ายังเห็นบทความในชื่อผมก็จะเป็นของสต๊อกที่เขียนทิ้งไว้ ตอนนี้ออกมาเที่ยวแรดถ่ายชีถ่ายเนื้อขาวๆเต็มที่แล้วครับ แฮปปี้หลายๆ